Als er al iets bestaat dat Borokov Borokovs formule kan worden genoemd, is die waarschijnlijk uit volgend citaat te destilleren:
“Wij maken in de eerste plaats muziek waar we zelf op willen dansen. Ook wanneer de muziek in kwestie niet meteen als dansmuziek klinkt.”
Het resultaat hiervan kan bijvoorbeeld op hoekige synthpop lijken, ... op arbeidsongeschikte hi-NRG, krauttrock met dubbele ‘t’, bovenfreudiaanse electropunk, acid house met verjaardag thema, no no wave, een polyfone paniekaanval, of meertalige klaagzang.
Alsof de band met iedere track een nieuwe kans aangrijpt om uit de omklemming van het eigen keurslijf los te waltzen, weliswaar zonder garantie op succes. Hun eerste drumcomputer vonden ze trouwens op een vuilnisbelt in Borsbeek.
Of die nog mee richting Kalmthout komt? Geen flauw idee, maar kom het gerust uitzoeken…
